Opgepast voor fake news uit de 16de eeuw

Vanochtend stelde ik in de commissie cultuur een vraag aan minister Sven Gatz over het ‘Time Machine Project’.

Zoals de naam al aangeeft, gaat het om een visionair project waarvoor ik al mijn verbeeldingskracht moest aanspreken om het (min of meer) te begrijpen. Minister Gatz, zo bleek, had er minder problemen mee.
 

Het gaat om een samenwerkingsverband tussen Europese instellingen om 2000 jaar cultuurgeschiedenis op een volslagen nieuwe manier in beeld te brengen. Letterlijk en figuurlijk.

Universiteiten, archieven en collecties, bibliotheken, erfgoedinstellingen, musea en zelfs burgers worden aangespoord om hun erfgoed te delen met het ‘Time Machine Project’, zodat de initiatiefnemers ermee aan de slag kunnen. De mensen àchter het project willen de meest innovatieve technologieën toepassen om het Europese erfgoed te ontsluiten voor een breed publiek.

Zo’n toepassing is bv. het uitwerken van stadswandelingen in Europa, waarbij de deelnemers teruggaan in de tijd. Je zet een speciaal brilletje op en komt terecht in het 16de eeuwse Antwerpen, kan bronnen uit die tijd raadplegen, je hoort straatgeluiden uit die tijd, 16de eeuws taalgebruik, … Je kan een schilderij van Rubens tot leven wekken in een animatie, dat soort dingen.

Ik geef toe dat ik het wat moeilijk mee heb om me dat soort toekomstmuziek voor te stellen, maar de minister was enthousiaster: ‘Cultuur meets innovatie’ noemde hij het. Hij wil het ‘Time Machine Project’ zeker opvolgen, onze instellingen aanmoedigen om deel te nemen, en als facilitator optreden tussen verschillende betrokken beleidsvelden (Onroerend Erfgoed, Toerisme, Innovatie,.. ).

Gatz rekent op pioniers die willen aansluiten bij het ‘Time Machine Project’. Op dit moment is enkel de Universiteit Antwerpen partner in Vlaanderen.

In principe ben ik het daarmee eens, want ik besef ook wel dat innovatie ons de weg toont, en dat we visionaire initiatieven nodig hebben. Maar ik hoop dat dit gebeurt met respect voor de erfgoedsector (mensen en middelen) en niet van bovenaf opgelegd wordt.

Een andere bedenking is dat de ‘open source policy’ van het ‘Time Machine Project’ risico’s inhoudt. Als iedereen eender welke informatie ongefilterd kan uploaden naar een databank, dan bestaat de kans op desinformatie.  We zullen moeten leren omgaan met een ‘nieuw soort onbetrouwbaarheid’.

Ik wil dus nu al waarschuwen voor ‘valsche tijdingen' uit de 16de eeuw.